سرشماری ها و نمونه گیری های پیمایشی

سرشماری ها و نمونه گیری های پیمایشی

  سرشماری ­ها که درآن از هر عضو جامعه داده ­هایی به دست می ­آیند، سابقه ای دیرینه دارد. سابقه سرشماری ­های جمعیت به سال 1790 در ایالات متحده و به سال 1801 در بریتانیا برمی­ گردد. ولی مفید بودن اطلاعات مبتنی بر نمونه­ های تصادفی توسط آرتور باولی در سال­ های نخست قرن بیستم به رسمیت شناخته شد و به وسیله او در بررسی فقر که درسال 1915 تحت عنوان تأمین معاش و فقر منتشر شد به کار رفت. با ابداع نظریه نمونه ­گیری از جامعه ­های متناهی که از کار نیمن(1934) نشأت گرفت، بررسی نمونه ­ای به ابزار اصلی جمع­ آوری داده ­ها تبدیل شده است. این روزها از نمونه­ های تصادفی ساده کم­تر استفاده می­ شود و نوشتگان معتبری درمورد طرح­ های پیچیده ­ای که به منظور دستیابی به حداکثر دقت و حداقل هزینه طراحی شده­ اند رشد یافته ­اند. یکی دیگر از روش های نمونه گیری استفاده از تکنیک نمونه‌گیری طبقه‌ای است که می تواند در بازار به شکل بسیار کاربردی به شمما کمک کند.

.

نظریه استنباط از­این نمونه­ های پیچیده از کاربست آن عقب مانده است ولی گام­ های بلندی برای کم کردن این فاصله برداشته شده ­اند. تعیین آنچه که به نام اثر طرح خوانده می­شود، تدبیری ساده است. اثر طرح ضریبی است که واریانس نمونه ­گیری تصادفی ساده یک برآوردگر باید در آن ضرب شود تا واریانس واقعی به دست آید. رهیافت دیگر برای تحلیل داده­ های نمونه ­گیری ­های پیمایشی عبارت است از: به اصطلاح روش بررسی مدل پایه که برای مثال در آثار اریکسون(1969)، اسمیت(1976) و کاسل و همکاران(1977) مورد بحث قرار گرفته است. این رهیافت، استنباط جامعه متناهی را با فرض اینکه جامعه، خود نمونه­ ای از یک اَبَرجامعه است در چارچوب کلی استنباط آماری جای می­ دهد. کالتون(1983) مزیت­های این دو رهیافت را از دیدگاه عملی بررسی کرده است. عدم حتمیت در آمارگیری ­ها نه تنها از عمل نمونه ­گیری بلکه از خطاهای پاسخگویی نیز ناشی می ­شود. این خطاها یا از عدم موفقیت در برقراری تماس با پاسخگو به وجود می­ آیند یا از ثبت نادرست اطلاعات. اومورچیرتای(1977) مروری بر روش­ها و مشکلات مربوطه را ارائه می­کند. متون معتبر زیادی در مورد طرح و تحلیل نمونه ­گیری پیمایشی موجودند که آثار کیش(1965)، کنین(1973)، کوکران(1977)، و ییتس(1980) از آن جمله ­اند. برای راهنمایی عملی در زمینه گردآوری داده ­ها در کشورهای درحال توسعه. کاسلی و لوری(1981). منبع: فرهنگ دانشنامگی آمار