تحلیل پنجره (ارزیابی در طی زمان)

ارزیابی در طی زمان

رویکرد تحلیل پوششی داده‌ها در شرایط ثابت به کار برده می‌شود، به این معنی که اثر تغییرات زمان را نادیده می‌گیرد. این امر می‌تواند به نظر گمراه‌کننده باشد، زیرا تغییر شرایط در طی زمان می‌تواند به سمت استفاده بیشتر از منابع برای تولید نتایج مطلوب گرایش داشته باشد.

 در واقع در DEA مدل‌های ناپارامتریکی برای سنجش کارایی در طی زمان وجود دارد. از جمله این مدل‌ها می‌توان تکنیک تحلیل پنجره را نام برد.

تحلیل پنجره

روش تحلیل پنجره با امکان پذیر ساختن ترکیب مشاهدات در سری های زمانی و مقطعی تا حدودی مشکل ناکافی بودن مشاهدات را در ارزیابی های زمانی برطرف می کند.

این تکنیک بر اساس میانگین متحرک عمل می کند و برای یافتن روندهای عملکرد یک واحد در طول زمان مفید می باشد. با هر واحد در یک دوره متفاوت، مانند یک واحد مستقل رفتار می شود. در این صورت، عملکرد یک واحد در یک دوره خاص در مقابل عملکرد خود آن واحد در سایر دوره ها، علاوه بر عملکرد سایر واحدها مورد ارزیابی قرار می گیرد.

 این وضعیت باعث افزایش تعداد دوره های مورد بررسی در تحلیل می شود که در هنگام مطالعه نمونه هایی در اندازه کوچک مفید می باشد. تغییر عرض پنجره، یعنی تعداد دوره های زمانی، نشان دهنده تأمین طیفی از تحلیل های هم زمان، که تنها شامل مشاهدات یک دوره زمانی به تحلیل های مقطعی که شامل مشاهداتی از تمام دوره های مورد مطالعه است، می باشد.

یک تحلیل پنجره ای “واقعی” با یک عرض پنجره جایی میان یک و همه دوره های مورد مطالعه افقی (ارزیابی یک واحد در طول زمان)، می تواند به عنوان مورد خاصی از یک تحلیل متوالی مشاهده شود.

 با این وجود در تحلیل متوالی فرض می شود آنچه در گذشته عملی بوده است، عملی باقی خواهد ماند و بنابراین تمام مشاهدات قبلی را شامل می شود. اما مسئله فوق در مورد تحلیل پنجره ای که فقط مشاهداتی را در نظر می گیرد که در محدوده تعداد خاصی از دوره های زمانی (یعنی یک پنجره) بوده و به واسطه آن تعداد مشاهدات در هر تحلیل ثابت باقی می ماند، صادق نمی باشد.

با پنجره تعریف شده، مشاهدات در آن پنچره در یک رفتار بین زمانی انگاشته می شود و بنابراین به عنوان یک تحلیل بین زمانی مقطعی مورد تحلیل قرار می گیرد. قابل ذکر است از آنجایی که تمامی واحدها در یک پنچره نسبت به همدیگر اندازه گیری می شوند، این روش به طور ضمنی فرض می کند که هیچ تغییر تکنیکی در هر کدام از پنجره ها وجود ندارد.

این مطلب یک مسئله کلی در تحلیل پنجره DEA است، حتی این مسئله زمانی حادتر است که تحلیل پنجره DEA همراه با روش شاخص مالمکوئیست که جهت تخمین تغییرات تکنیکی مورد استفاده قرار می گیرد، به کار گرفته می شود.

با کاهش عرض پنجره این مشکل کاهش می یابد و جهت اعتبار بخشیدن به تحلیل پنجره ای، عرض پنجره باید طوری انتخاب شود که چشم پوشی از تغییرات تکنیکی منطقی باشد.