برنامه های ورود به فعالیت های جدید

برنامه های ورود به فعالیت های جدید

برنامه هاي شركت براي واحدهاي موجود خود اجازه پيش بيني فروش و سود را به او ميدهدولي گاهي اين سود يا ميزان فروش درحدنيازهاي شركت نيست. ازطرفي ممكن است شركت بعضي از فعاليتهاي خودرا تعطيل كند. اين كارموجب كاهش فروش و سود مي شود و شكاف بين پيش بيني ميزان واقعي با فروش مطلوب را بيشتر مي كند. شركت براي پركردن اين شكاف سه راه دارد:

1)    افزايش ميزان فروش ازطريق بكارگيري فعاليتهاي فعلي شركت (موقعیت های رشد داخلی)

2)    شناسايي فعاليتهاي جديد مرتبط با فعاليت اصلي شركت (موقعیت های رشد خارجی همگون)

3)    شناسايي موقعيتهاي موجود در فعاليتهاي غيرمرتبط با فعاليت اصلي شركت (موقعیت های رشدخارجی ناهمگون)

.

1. موقعیت های رشد داخلی

مديريت بايد امكان بهره گيري از موقعيتهاي رشد درداخل شركت را موردبررسي قراردهد.براي اين كار شبكه توسعه و گسترش محصول/ بازار طراحي شده است.

1.1.   بررسي امكان افزايش سهم بازار با بهره گيری ازمحصولات فعلي شركت دربازارهاي موجود  (استراتژی نفوذ در بازار)

براي اينكار راههاي ذيل وجوددارد:

الف) افزايش تعداد دفعات خريد مشتريانفعلی

ب) جذب مشتريان محصولات رقبا

ج) ترغيب كسانيكه از محصول شركت استفاده نمي كنند به خريد و مصرف آن

1.2.   بررسي افزايش سهم بازار براي محصولات فعلي در بازارهاي جديد (استراتژی گسترش بازار)

برای اينكار راههاي ذيل وجود دارد:

گسترش شبكه فروش

تجزيه و تحليل خريداران فعلي

پيداكرن مشخصات خريداران آتي

فروش محصول در محل هاي جديد جغرافيايي ( اعم از منطقه اي، ملي يا بين المللي)

1.3. بررسي امكان معرفي محصول جديد برای علايق بالقوه موجود در بازار فعلی (استراتژی گسترش محصول)

براي اينكار راههاي ذيل وجوددارد:

عرضه محصولي با مشخصات كاملاً جديد

بهبود سطح كيفيت محصول

بهره گيري از تكنولوژي جايگزين جديد

2. موقعیت های رشد خارجی همگون

موقعيتهاي رشد در فعاليتهاي مرتبط با فعاليتهاي اصلي شركت موردتوجه قرارمي گيرد. اين مي تواند موجب سه حالت ذيل شود :

2.1.  يكپارچگي شركت با عرضه كنندگان مواداوليه خود (استراتژی یکپارچگی معکوس)

.

2.2. يكپارچگي با عمده فروشان يا خرده فروشان محصولات شركت (استراتژی یکپارچگی پیشرو)

2.3.    يكپارچگي با رقبا (استراتژی یکپارچگی افقی)

3. موقعیت های رشد خارجی ناهمگون

اين طريقه از رشد زماني معنا پيدا مي كندكه موقعيت هاي مناسبي در ساير فعاليتهاي موجود در بازار وجودداشته باشد و اين نيز زماني اتفاق مي افتد كه يا صنعت مذكور از جذابيت بالايي برخوردارباشد و يا شركت داراي نقاط قوت بسياري باشد. براي عملي ساختن اين استراتژي راههاي ذيل را مي توان بررسي كرد:

3.1.   جستجو براي محصول جديد يا بهره گيري از خط توليد فعلي است. محصولات جديد از هم افزايي تكنولوژيك يا بازاريابي برخوردارند و مورد تقاضاي گروه جديدي از مشتريان خواهندبود (استراتژی متنوع سازی متحدالمرکز)

3.2.   جستجو براي محصولات جديدي كه موردتقاضاي مشتريان فعلي بوده ولي براي توليد آنها از تكنولوژي موجود درخط توليد استفاده نمیشود (استراتژی متنوع سازی افقی)

3.3.   جستجو براي فعاليتهاي جديدي است كه كوچكترين ارتباطي با تكنولوژي مورداستفاده بازارفعلي و محصولات توليدي نداشته باشد(استراتژی متنوع سازی پوششی)