ابزارهای سیاست تجاری

سیاست تجاری

مقررات و ضوابطی است که دولت بر روی تجارت خارجی خود اعمال می نماید.

ابزارهای سیاست تجاری

تعرفه گمرکی:

مالیاتی است که برای واردات و یا صادرات در نظر گرفته می شود.

این نوع محدودیت از قبیل تعرفه گمرکی ، حقوق گمرکی ، سود بازارگانی و غیره وضع می گردد.

سهمیه:

شرکت صادر کننده ممکن است با محدودیت سهمیه از طرف کشور وارد کننده مواجه گردد.

در اینجا دولت خارجی، واردات گروهی از کالاها را از نظر مقدار در یک دوره زمانی محدود می نماید.

هدف از سهمیه بندی صرفه جویی در ارز ، حمایت از صنایع داخلی و کاهش بیکاری است.

تحریم تجاری:

مانند سهمیه ممکن است بر روی صادرات و واردات، بر روی کلیه اقلام تولیدی بدون توجه به مقصد آنها، روی اقلام خاص به کشورهای خاص، یا روی همه اقلام به کشورهای خاص اعمال شود.

کنترل ارز:

در این روش دلت های خارجی از طریق وضع مقررات ارزی خاص، مثلا مقدار برابری پول خود با ارزهای دیگر، تجارت خارجی را کنترل می کنند.

محدودیت های غیر تعرفه ای:

یک شرکت ممکن است در بازارهای بین المللی مواجه با محدودیت های غیر تعرفه ای شود.

استانداردهای بهداشتی در یک کشور خارجی، استانداردهای صنعتی، قوانین بسته بندی، قوانین نام و نشان و نوشته های روی بسته بندی و سایر قوانین و مشکلاتی که می تواند بر سر راه شرکت ها در یک کشور خارجی ایجاد شود، جزء محدودیت های غیر تعرفه ای و یا نامرئی محسوب می شوند.