مدل سازی ساختاری تفسیری ( ISM )

مدل سازی ساختاری تفسیری ( ISM ) را می توان به عنوان روشی ذیل روش های دانش سیستمی طبقه بندی نمود. دانش سیستمی یک زمینه فرا رشته ای از دانش ها است که به سیستم های پیچیده طبیعی و اجتماعی می پردازد و هدف آن توسعه بنیادهایی فرارشته ای است که در زمینه های متنوعی قابلیت به کارگیری داشته باشند.

روش مدل سازی ساختاری تفسیری نیز  توسط وارفیلد  معرفی گردید. وارفیلد ISM را به این صورت توصیف نمود: یک فرآیند یادگیری به کمک کامپیوتر است که یک فرد یا گروه را قادر می سازد که یک ساختار یا نقشه ارتباطات بین عناصر از قبل تعیین شده را با توجه به ارتباط متنی انتخاب شده توسعه دهد.

فرآیند ISM کاربر را مجبور می کند تا عناصر با اهمیت در موضوع مورد مطالعه را انتخاب کندو ارتباطات و اثرات متقابل بین آنها را با توجه به یک ارتباط زمینه ای خاص بررسی می کند.

برآیند ISM یک مدل مصور ساخته شده توسط کاربر است که عناصر و ارتباطات را در یک گراف جهت دار چند سطحی نشان می دهد. کاربر می توان یک فرد یا یک گروه باشد و فرآیند می تواند به صورت دستی انجام شود، که می تواند پر زحمت باشد یا با کمک یک کامپیوتر. به هر حال پتانسیل کامل متدولوژی در حالت گروهی و با کمک کامپیوتر حاصل می شود.

روش مدل سازی ساختاری تفسیری یک تکنیک تحلیل مسئله و پشتیبانی تصمیم است که یک روش ساختار یافته را برای برخورد با شرایط پیچیده ارائه می نماید. این روش با ارائۀ یک نقشه دیداری از مسئله یا موضوع مورد نظر، دید جدیدی از مسئله یا موضوع در اختیار قرار می دهد که می تواند در حل مسئله یا فهم موضوع مفید باشد.

مهمترین مزیت این روش را باید در بکارگیری چند عامل در کنار هم دانست. این روش اولاً با نگاه و رویکرد سیستمی با مسئله مواجه می شود و در کنار سایر ابزارهای سیستمی قرار می گیرد. به علاوه این روش به خوبی از مفاهیم منطق ارسطویی و منطق ریاضی و جبر بول بهره می گیرد و از این طریق سعی در برابری ارتباط بین عوامل دارد.

مزیت دیگر این روش قابلیت به کارگیری آن در تصمیم گیری گروهی است. این روش با بکارگیری تصمیم گیری گروهی امکان استفاده از خرد جمعی و نظرات متخصصان موضوع را فراهم می کند و به عنوان یکی از تکنیک های مهم در مدیریت مشارکتی مطرح می شود. این روش به طور گسترده در شرکت های مشاوره و سازمان های متفاوتی به طور موفقیت آمیز به کار گرفته شده است.

از قابلیت های دیگر این روش انعطاف پذیری بالای آن است به طوری که امکان استفاده از این روش در شرایط و مسائل مختلف فراهم است و انعطاف خوبی را برای برخورد با طیف گسترده ای از مسائل فراهم می کند. این روش امکان برخورد با هر موضوعی که شرایط پیچیده ای داشته باشد  را دارد که بعضی از مثال های عبارتند از: تصمیم گیری در شرایط پیچیده، ایجاد یک مسیر ساخت یافته برای تفکر در مورد شرایط یا فضای مسئله، طراحی یا فهم یک سیستم پیچیده.